ΔΑΝΙΗΛ ΧΑΡΜΣ / ΚΕΙΜΕΝΑ / Γαλάζιο τετράδιο, σελ. 134-135 / -> PDF

Άρθρο εφημερίδας

Πολύ σωστά έπραξε ο αυτοκράτωρ Αλεξάντρ Βιλμπερντάτ όταν όρισε έναν περιφραγμένο χώρο για τα παιδιά και τις μανάδες τους και τους απαγόρευσε να βγαίνουν από κει. Τις έγκυες γυναίκες τις βάζανε κι εκείνες εκεί μέσα, πίσω από το φράχτη, ώστε να μην προσβάλλουν με το αισχρό παρουσιαστικό τους τα βλέμματα των φιλήσυχων ανθρώπων.
Ο μέγας αυτοκράτωρ Αλεξάντρ Βιλμπερντάτ είχε κατανοήσει την ουσία των παιδιών εξίσου καλά με τον Φλαμανδό ζωγράφο Τένιρς – ήξερε ότι τα παιδιά είναι στην καλύτερη περίπτωση βάναυσοι και ιδιότροποι γέροι. Το ν’ αρέσουν σε κάποιον τα παιδιά είναι σχεδόν το ίδιο με το να του αρέσουν τα έμβρυα, και το ν’ αρέσουν σε κάποιον τα έμβρυα είναι σχεδόν το ίδιο με το να του αρέσουν τα περιττώματα. Είναι παράλογο να λέει κανείς όλο περηφάνια: «Είμαι καλός άνθρωπος γιατί μ’ αρέσουν τα έμβρυα», ή: «γιατί μ’ αρέσει να αφοδεύω». Αντιστοίχως είναι παράλογο να λέει κανείς όλο περηφάνια: «Είμαι καλός άνθρωπος γιατί μ’ αρέσουν τα παιδιά».
Ο μέγας αυτοκράτωρ Αλεξάντρ Βιλμπερντάτ, με το που έβλεπε παιδιά, αναγούλιαζε. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν τον εμπόδιζε καθόλου να είναι πολύ καλός άνθρωπος.
Ήξερα μια κυρία που έλεγε ότι θα δεχόταν να διανυκτερεύσει σε στάβλο, σε χοιροστάσιο, σε αλεπότρυπα, οπουδήποτε τέλος πάντων, μα όχι σε μέρος που μυρίζει παιδιά. Ναι, πράγματι, είναι η πιο απωθητική οσμή, κι εγώ μάλιστα θα έλεγα: η πιο προσβλητική.
Για έναν άνθρωπο ενήλικο, η παρουσία παιδιών είναι προσβλητική. Στα χρόνια, λοιπόν, του μεγάλου αυτοκράτορα Αλεξάντρ Βιλμπερντάτ, το να εμφανίσεις παιδί μπροστά σε ενήλικο αποτελούσε ύψιστη προσβολή. Ήταν χειρότερο από το να φτύσεις κάποιον στο πρόσωπο ή να βάλεις, ας πούμε, το δάχτυλο στη μύτη. Για τη «διά παιδός προσβολήν» προβλεπόταν αιματηρή μονομαχία.

[ 1936-1938 ]

<  προηγούμενo    |    επόμενo  >